Auteur: Maaike Grönefeld

We bewegen ons lichaam de hele dag, maar hoe vaak staan we hier eigenlijk bij stil?
Meestal zijn we vooral druk in ons hoofd en denken na over wat er allemaal nog moet gebeuren of we zijn nog bezig met zaken die pas hebben

Wandelen prikkelt je zintuigen, je ruikt de bomen, ziet de prachtige omgeving, hoort de vogels of andere dieren, je voelt de warmte van de zon of de frisse schaduw of wind. Van wandelen raak ik altijd in het moment. Het geeft me als het ware een richting aan.

De winter is een jaargetijde van verstilling. De bomen zijn kaal en hebben al hun bladeren losgelaten om hun energie te besparen. De dieren laten zich wat minder vaak zien en sommigen doen zelfs een winterslaap.

Soms lukt het in deze tijden niet om ergens dankbaar voor te zijn. Je wordt als het ware meegezogen in het negatieve. Ik zou je willen meegeven om een aantal keren per dag even een moment voor jezelf te pakken. Ook al zijn het maar een paar minuutjes.

We draven maar door, we rennen blind achter onze doelen aan en laten ons soms opjutten. We moeten zoveel. Geld verdienen, naar ons werk, eten koken, naar de sport, onze familie en vrienden tevreden houden, geliefd zijn en ook nog eens gelukkig zijn en genieten.

Momenteel leven we in een pittige tijd van onzekerheid en angst. We zien angstige berichten in de media. We moeten afstand houden van mensen. Van familie en vrienden waar we zo graag bijzijn en veel van houden.