Wandelen

“Paths are made by walking”

Franz Kafka

Ik heb de pas er aardig in. Mijn ademhaling sneller en hoger. Vaak komt dat omdat ik aan het nadenken ben of dat ik iets aan het verwerken ben. Ik haal een aantal keren bewust adem en vertraag het lopen. Zo lukt het me om me heen te kijken en bewuster te wandelen.

Vervolgens richt ik mijn aandacht op mijn voeten en voel hoe ik ze neerzet, hoe ze contact maken met de grond, hoe ze afwikkelen, hoe ze loskomen van de grond en hoe ik ze weer neerzet. Steeds weer opnieuw. Mijn aandacht bij mijn voeten. Op deze manier kan ik mijn hoofd leeg maken. Soms komen er nog gedachten, maar geef er niet veel aandacht aan en ik laat ze dan ook weer gaan. Zo loop ik nog een tijdje, bewust van mijn voeten en mijn ademhaling past zich vanzelf aan.

Ik vind wandelen vaak een wondermiddel voor als je je gestrest voelt en als je meer moeite hebt met ontspannen. Piekerende gedachten veranderen dan snel in ontspanning en meer relativeringsvermogen. Ik heb de laatste tijd nòg meer behoefte om buiten te zijn. Om een rondje te gaan hardlopen of om prachtige wandelingen te maken. Ik heb het geluk dat ik in een natuurrijke omgeving woon en koos ervoor om bij ons door een prachtig park te lopen samen met mijn hond Sjors.

Het is zondag en stralend weer. Het is drukker dan anders in het park. Logisch in deze tijden, waarin het Coronavirus de hoofdrol speelt. Mensen willen graag een “frisse” neus halen.

Ik zie gezinnen met kleine kinderen in het gras zitten. Ze hebben eten en drinken mee. Anderen zitten op een bankje met de fietsen ernaast geparkeerd en weer anderen spelen met een bal op het gras. Ik loop een rondje om de vijver. Mijn hond Sjors is gek op water en voordat ik het in de gaten heb springt ze erin. Ze is zichtbaar aan het genieten.

Ik loop verder en zie een oude man een wandeling maken. Hij beweegt rustig voort met behulp van zijn wandelstok. Hij wil graag een praatje maken. Hij vindt Sjors erg leuk en Sjors hem ook. Hij zegt dat hij 86 jaar is en zijn lichaam in beweging probeert te houden. Verder vertelt hij me dat hij één ding zeker weet. Het grootste gedeelte van zijn leven zit erop. Hij en zijn vrouw zijn nog samen in goede gezondheid. Met zijn kinderen en kleinkinderen gaat alles goed. Hij heeft niks meer te wensen en hij is tevreden met wat en hoe het is. Ik neem zijn woorden in mij op en wens hem een mooie dag. Ik besef me hoe rijk deze man is.

Wandelen prikkelt je zintuigen, je ruikt de bomen, ziet de prachtige omgeving, hoort de vogels of andere dieren, je voelt de warmte van de zon of de frisse schaduw of wind. Van wandelen raak ik altijd in het moment. Het geeft me als het ware een richting aan. Welke weg ik wil gaan bewandelen, wat ik wel en wat ik niet wil doen en waar ik wel of geen aandacht aan wil besteden. Maar ook gewoon even lekker je hoofd leegmaken of alleen even te genieten van alles om me heen.

Want tenslotte: “Paths are made by walking”